żałosciwie
na kolanach
fragmenty stłuczonego lustra pozbierałam
jestem w domu
i jak w głupiej bajce
fragment rzeczywistosci
wbił się i wędruje we mnie
banalna nieoczekiwana żenada
poprzedniego wieczoru
czy to uleczalne?
i gdzie krajobraz zniknął
gdzie na różowej chmurze lądują gruziołki półptaszki
o nibyrączkach i nibynóżkach

pewnie nadal gdzieś nad lubelszczyzną